#InHetZonnetje: Echte Salie

Het lijkt misschien een beetje een vreemde periode om echte salie oftewel Salvia officinalis in het zonnetje te zetten. Meestal denk je aan dit kruid in de zomermaanden: als de zon schijnt, de plant bloeit en wij, vlinders en bijen verleid worden met zijn mooie uiterlijk en heerlijke geur. Maar aan de andere kant is salie juist een plant die in de winterperiode wat meer aandacht verdient. Want dit is ook de tijd dat we vaker verkouden zijn. Misschien wat eerder een lastig te verteren maaltijd eten. Of gewoon goed willen slapen om de koude, donkere winterochtenden iets dragelijker te maken. In al die gevallen brengt salie uitkomst. Want het is niet alleen een fantastische smaakmaker bij onder andere vis-, vlees- en pastagerechten, maar heeft ook nog geneeskrachtige eigenschappen. Sterker nog: men noemt salie ook wel de koningin onder de geneeskrachtige planten!

De Engelse benaming ‘Sage’ staat voor wijs en verstandig
Geneeskrachtige plant

Het woord salvia komt van het Latijnse werkwoord salvare en dat betekent genezen, helen of redden. De Grieken en Romeinen gebruikten het al en die laatsten brachten het mee naar onze streken. Het lijstje met gezonde eigenschappen van salie is niet mis. We pikken er een aantal uit:

Luchtwegen en ontstekingen in de mond

Salie is een natuurlijk hulpmiddel bij verkoudheid en luchtwegproblemen. Een kopje saliethee of gorgelen met (lauwe) saliethee brengt verlichting bij een zere keel of een nare hoest. Diezelfde saliethee kun je gebruiken om je mond te spoelen bij ontstekingen. De ontsmettende werking van salie doet dan zijn werk.

Bijen en vlinders zijn dol op echte salie
Concentratie en geheugen

Salie werd in de oudheid al gebruikt om het geheugen en de concentratie te verbeteren. De Engelsen noemen het kruid niet voor niets ‘sage’ wat wijs en verstandig betekent. Die eeuwenoude theorieën lijken inderdaad waar te zijn: er zijn aanwijzingen dat het bestanddeel rozemarijnzuur dat in salie voorkomt een gunstige invloed heeft op de werking en het behouden van een goed geheugen. De effecten van salie onder alzheimer patiënten wordt nog onderzocht. Maar dat salie kan bijdragen aan een goed geheugen is inmiddels wel bekend en bewezen.

Rustgevend en slaapopwekkend

Salie werkt ook rustgevend. Vooral Spaanse salie (Salvia Lavandulifolia) heeft deze eigenschap, net als een ander bekend lid uit de lipbloemenfamilie, namelijk lavendel. De soortnaam van de Spaanse salie is dan ook niet zomaar gekozen. Saliethee werkt ontspannend en slaapverwekkend, het is zelfs zo dat men vroeger een sloom of slaperig figuur een ‘Jan Salie’ noemde.

Spaanse salie
Immuunsysteem en spijsvertering

Het immuunsysteem en de spijsvertering hebben ook baat bij een regelmatige toepassing van salie. Het is een krachtig antioxidant met een gunstige invloed op de lymfen, lever en de urinewegen. Een vette maaltijd wordt beter afgebroken als je salie in of bij het gerecht gebruikt en vlees wordt malser. Ook oprispingen worden tegengegaan als je salie gebruikt of daarna een kopje saliethee drinkt.

Geen salie tijdens de zwangerschap!

Net als met alles moet je het gebruik van salie niet overdrijven. In grote hoeveelheden is salie niet langer gezond en kan het zelfs giftig worden. Het wordt ook afgeraden om het te gebruiken tijdens de zwangerschap en de borstvoeding.( Het schijnt dat vroeger salie werd gebruikt om de melkproductie te verminderen, maar er is geen wetenschappelijk bewijs dat dit ook echt zo werkt.) Eén tot twee kopjes saliethee per dag is genoeg en gebruik het soms ook een paar dagen achter elkaar niet. Dan haal je optimaal profijt uit dit geneeskrachtige keukenkruid.

Mooi grijsgroen blad
Toepassing in de tuin

In de kruidentuin mag echte salie dus niet ontbreken, maar ook als sierplant of bijenlokker is echte salie een aanwinst voor de tuin. Deze vaste plant houdt van een zonnige plek in kalkrijke, goed doorlatende grond. Hij is redelijk wintervast, groenblijvend en ook goed te telen in potten of bakken. Net als andere soorten van de lipbloemenfamilie is het een goed bezochte plant door solitaire bijen zoals de grote bladsnijder, hommels, honingbijen en vlinders. Echte salie heeft groengrijs blad en blauwpaarse bloemen in trosvormige aren. Witte en roze bloemen komen ook voor bij echte salie. Hij bloeit in de zomer, van juni tot augustus.

Een veelzijdige plant dus, deze koningin onder de geneeskrachtige planten, en een vermelding in deze rubriek zeker waard!

TuinTuin

#InHetZonnetje: de Herfstanemoon

De herfstanemoon (Anemone) begint te bloeien als de rest van de tuin al een beetje over zijn hoogtepunt heen raakt. Het is dan ook een zeer geliefde en vaak toegepaste plant in de border, waarmee je het bloeiseizoen tot ver in het najaar rekt.

Het blad van de anemoon blijft vrij laag terwijl de roze of witte bloemen hoog op de stelen erboven uit steken. Geen onopvallend muurbloempje dus, maar een bloeier die heerlijk pronkt met haar komvormige bloemen en haar lengte van 60 tot 100 centimeter.

Herfstanemonen zijn vrij makkelijke planten die ook prima in de schaduw of halfschaduw groeien. Wel willen ze graag humusrijke grond die niet te droog is. Met wat organische mest in het voorjaar, zorg je voor extra mooie bloemen.

Sommige mensen vinden de herfstanemoon lastig, omdat deze zich makkelijk kan vermeerderen dankzij de dikke wortelstokken die zich onder de grond uitbreiden. Tijdens het weghalen kan deze breken en een klein stukje wortelstok wordt makkelijk weer een nieuwe plant. Voor de meeste plantenliefhebbers is dat geen probleem: voor een groots effect, heb je slechts een paar jaar geduld nodig. Bovendien kunnen de uitlopers verplant worden naar andere plaatsen of weggegeven aan andere tuinliefhebbers.

In een strenge winter kan het trouwens zomaar gebeuren dat de herfstanemoon verdwijnt. De plant is tamelijk vorstgevoelig en heeft een bedje van mulch, compost of bladeren nodig om de winter door te komen. Geadviseerd wordt om de uitgebloeide stengels af te knippen zodat de plant zich helemaal kan terug trekken onder de grond voor een welverdiende winterrust.

Herfstanemonen kunnen nog tot oktober aangeplant worden, zodat de wortels genoeg tijd hebben om te aarden in de nog warme grond.

TuinTuin

#InHetZonnetje: Onvermoeibare goudsbloem

Onvermoeibaar bloeien ze al sinds de zomer. De goudsbloemen die ik rondom de moestuinbakken gezaaid heb. De plant zelf wordt wat schriel en het blad wat sleets, maar de bloemen blijven onverminderd mooi en brengen kleur in deze donkere dagen. Het zal echt niet zo horen, maar stiekem wordt ik er toch blij van als ik er langs loop…

De goudsbloem (Calendula officinalis) is niet alleen een vrolijke noot in de tuin, het is daarnaast een waardplant voor vele vlinders en motten. Bovendien word hij vaak gebruikt in homeopathische producten zoals crème en zalf. Tot slot is de plant eetbaar: met goudsbloem fleur je gegarandeerd je gerechten en salades op. Laat dus maar lekker doorbloeien die gouden doorzetters. Ze passen prima bij de gouden ballen in de kerstboom!

TuinTuin

#InHetZonnetje: Stokrozen

Lichtroze, oudroze, felroze, roodbruin, ossenbloedrood, wit en zelfs wit met een vleugje oudroze: bíjna alle kleuren heb ik dit jaar in mijn tuin staan. De witte is inmiddels uitgebloeid, maar de andere stokrozen staan metershoog te pronken. Stiekem had ik mijn zinnen nog op een lichtgele variant gezet, maar hé: ik ga niet klagen. De score is dit jaar al weer vele malen mooier dan voorgaande jaren!

Stokrozen maken mij een beetje hebberig en volgens mij ben ik niet de enige. Want hoeveel mooie soorten je ook in de tuin hebt: je wilt ze eigenlijk gewoon allemaal hebben. Zo liep mijn zus al een keer met zaadjes van de ossenbloedrode variant uit de tuin weg, terwijl iemand anders helemaal verliefd was op de oudroze kleur.

Mooie bloemen, geweldige kleuren

Gelukkig is het vrij makkelijk om iemand blij te maken met zaadjes van de stokroos. Uit één enkele bloem, krijg je al meer dan genoeg zaadjes om succes te hebben. Veel van de stokrozen in mijn tuin kreeg ik via zaadjes van de buurvrouw of van stokrozen aan de kant van de weg. (Veroordeel mij niet: alle liefhebbers van stokrozen plukken zaadjes ‘in het wild’. Echt!)

Let er wel op dat je niet alles weggeeft als je de kleur mooi vindt: stokrozen zijn tweejarige planten die na de bloei niet altijd terugkomen. Soms zie je naast de rozet nieuwe uitlopers, dan heb je geluk en gedraagt de stokroos (Alcea rosea) zich meer als een vaste plant. Let er dan op dat je de oude bloemstengels weghaalt. Deze kosten de plant teveel energie en dat gaat uiteindelijk ten koste van de bloei. Terwijl die mooie bloemen, met die geweldige kleuren, nou juist de blikvangers van de zomer zijn!

TuinTuin

#InHetZonnetje: Gebroken hartje

Op deze pagina’s gebruik ik voornamelijk de Nederlandse naam van planten in tegenstelling tot de ‘officiële’ Latijnse namen die plantenliefhebbers en –kenners normaal gesproken gebruiken. Daar heb ik twee redenen voor. Ten eerste vindt ik persoonlijk een tekst met veel Latijnse namen niet prettig leesbaar en daarnaast verklapt de Nederlandse naam vaak al veel over de specifieke kenmerken van een plant.

Een goed voorbeeld daarvan is het Gebroken Hartje. Ook wel bekend als Tranend Hartje. Bij zo’n naam begint de fantasie al te kolken, nog vóór je de plant zelfs maar hebt gezien. Bij een eerste blik op de bloemen, snapt iedereen waarom de Nederlanders specifiek deze naam gekozen hebben. Het roze hartvormige bloemetje, met daaronder een witte ‘traan’: verdere uitleg is overbodig. Tel daar het romantische uiterlijk van deze vaste plant bij op en je hebt het plaatje compleet.

Tranendal

Mijn allereerste ervaringen met het tranend hartje vond ik trouwens nóg beter passen bij de naam. Wat een tranendal was dat. Ik had van mijn lieve buurvrouw weer eens een paar stekjes gekregen en daar een paar mooie plaatsjes voor uitgezocht. Dacht ik. Helaas duurde de liefde maar één echt seizoen. Het jaar daarna kwam nog maar een klein plukje groen boven de grond en de bloemen lieten zich niet meer zien. Blijkbaar was er in korte tijd veel te veel veranderd in de tuin, waardoor mijn hartjes in de schaduw stonden. Het jaar daarna was de liefde helemaal voorbij. In míjn tuin liet de voorjaarsbloeier het afweten.

Tot ik twee jaar terug op zoek ging naar bloeiende planten die het goed zouden doen in de zonnige border onder de eikenboom. Deze laatste trekt namelijk veel vocht uit de grond, maar biedt alleen aan de andere zijde van de stam de halfschaduw die veel planten fijn vinden. Tot mijn verbazing kwam ik vaak het gebroken hartje tegen tussen planten die deze omstandigheden fijn zouden moeten vinden. Dus schafte ik nu zelf eentje aan en het lijkt erop dat de liefde deze keer wederzijds is. Voor het tweede jaar op rij is de plant opgekomen na de winter en staat hij in volle bloei. Mijn eigen gebroken hartje is eindelijk geheeld!

#InHetZonnetje: de krokus

In februari, zo tegen de tijd dat iedereen voorzichtig aan de lente durft te gaan denken, maakt één voorjaarsbolletje mij altijd weer vrolijk. Een knolgewasje die veelvuldig is aangeplant in de Harense tuinen en groenstroken. Ik heb het natuurlijk over de krokus!

In december 2010 verhuisde ik van Amsterdam naar Haren. We hadden de periode daarvoor flink verbouwd en ik durf gerust te zeggen dat ik er even doorheen zat. De maand januari, met zijn kou en grijze luchten, deed mijn gemoed niet veel goed. Gelukkig ontdekte ik al snel een flinke verzameling sneeuwklokjes in mijn nieuwe tuin. Maar pas in februari kon ik mezelf ervan overtuigen dat het echt allemaal wel goed zou komen. Toen bleek dat Haren een waar krokusparadijs is!

In de tuinen, plantsoenen en groenstroken én in mijn eigen tuin: overal staken gele en paarse kopjes boven het gras uit. En dan heb ik het nog niet eens over de eerste dag dat de zon uitbundig scheen… Wat een feest! De krokus opent zijn bloem bij het o zo welkome licht en sluit deze weer bij bewolking of ’s nachts. Geopend in het zonlicht lijken ze net zo te genieten van die eerste stralen als wij.

Eén krokus wil ik graag nog eens aanplanten in mijn tuin. Dat is de krokus sativus: de krokus die nodig is om saffraan te kweken. Niet om zelf goedkoop aan dit dure specerij te komen, dat is me veel te arbeidsintensief, maar puur vanwege de prachtige rode stampers van deze soort. (Overigens wordt daar weer de saffraan van gemaakt, niet van de gele meeldraden.) Want zeg nou zelf, je wordt toch blij als deze schoonheid zich opent in de zon?

#InHetZonnetje: de bosrank armendii

Oei, dat is toch wel erg mooi. Terugkomen van vakantie en dan getrakteerd worden op de volop in bloei staande bosrank armendii. Oftewel, onze heerlijk geurende bloemenwaterval. 

Eigenlijk zijn het twee bosranken. Aan beide zijdes van het tuinhuisje staat er namelijk één. Dat was niet nodig geweest, want de armandii is een snelle groeier en wordt maar liefst 10 meter lang. We moeten hem dan ook regelmatig snoeien, anders wordt de hele boel overgenomen. Daar kan de laurier naast het tuinhuisje over meepraten…  

#InHetZonnetje: De vlambloem

Al in het eerste jaar van mijn ‘tuin carrière’ schafte ik een witte vlambloem aan. Ik kende deze bloem – die ook Phlox of Flox wordt genoemd – nog niet, maar had in een artikel gelezen dat ze lang bloeiden en niet te moeilijk waren. Bovendien heb je ze in vele soorten en maten. Precies iets voor mij!

De kweker die in het artikel geïnterviewd werd heeft me niet teleurgesteld. De witte vlambloem doet het nog steeds en beviel mij zo goed, dat ik er ook nog hoge roze variant bij gekocht heb. Deze laatste is in augustus dé blikvanger van de kleine border voor het huis.

Nog weer wat later las ik ergens dat je de stengels van de bloemen in het voorjaar kunt afknippen. Hierdoor bloeien ze later en worden ze minder hoog en de plant juist wat voller. Sindsdien probeer ik dit ieder jaar rond eind mei te doen met de voorste bloemen. Hierdoor spreid je de bloei en fungeren de voorste bloemen als een soort steuntje voor de hoge stelen erachter.

Voor slechts een beetje mest en compost bloeit de vlambloem wekenlang en ruikt daarbij heerlijk. Bijen en vlinders doe je dan ook een groot plezier met een polletje floxen in de tuin. Bovendien kun de je lange bloemen ook gemakkelijk gebruiken als snijbloem. Gewoon eentje los in een vaas, of juist als onderdeel van een mooi tuinboeket. Je kunt er alle kanten mee op!

#InHetZonnetje: de klimop

Hij bloeit momenteel niet spectaculair. Hij groeit niet ineens een stuk harder dan voorheen en het blad heeft niet zomaar een andere kleur gekregen. Tóch wil ik hem even in het zonnetje zetten: onze klimop. Want we nemen hem vaak maar voor lief, maar stiekem is de klimop in vele tuinen een belangrijke, wintergroene, bondgenoot. Hekjes en schuttingen worden ermee versierd, lelijke muren opgekalefaterd en zelfs als solitaire haag staat hij z’n mannetje. Ook niet geheel onbelangrijk: voor vogels is het een mooie rust- en zelfs broedplaats!

In onze tuin komt de klimop op meerdere plekken voor. Als afscheidingshaag achter in de tuin. Als hangplant in twee hangpotten aan de overkapping en nu ook als beginnende decoratie bij het tuinhekje. Op die laatste plek is hij spontaan komen aanwaaien en hij had geen mooier plekje voor zichzelf kunnen uitzoeken. Héél langzaam gaat hij zijn weg vinden tussen de houten plankjes en alleen als hij de boel dreigt over te nemen zal ik hem wat binnen de perken houden. Dus: welkom nieuwe aanwinst!

#InHetZonnetje: de Afrikaanse Lelie

Ein-de-lijk doet mijn Afrikaanse lelie het! (Zie ook de post #AchterDeSchutting over onze tuin.) En wat is het de moeite van het proberen waard. Na een paar weken (!) van eindeloos wachten tot de bloemen eindelijk uit de knop kwamen, staat hij nu dan te schitteren op het terras. Het is alsof de bij wist dat ik een foto wilde maken want op het moment van afdrukken vloog hij net met zijn met stuifmeel bestoven billen de bloem in. Wat een pracht…

#InHetZonnetje: Eigenwijze passiebloem

In de rubriek #InHetZonnetje: worden bloemen en planten die het – op dat moment – verdienen, even in het zonnetje gezet. Deze keer de passiebloem die we kregen van lieve vrienden.


Op een van de eerste echte herfstdagen van dit jaar, besluit deze eigenwijze passiebloem om voor het eerst haar volledige schoonheid te laten zien. Wat een geweldige laatste toegift van de zomer!

#In het zonnetje: de schijnaugurk

Dóór onze klimophaag en óver de pergola groeit een klimplant met vijfvingerig blad en talrijke donkerpaarse bloemetjes. De blaadjes van de bloemetjes zijn een beetje lobbig, als van een vetplantje. Het schijnt dat in warmere klimaten uit deze bloemetjes vruchtjes kunnen groeien die een beetje lijken op augurkjes, maar die helaas minder smakelijk zijn. Ik heb het dan over de vijfbladige akebia, oftewel de schijnaugurk.

 De schijnaugurk is een klimplant zonder zorgen. Het eerste jaar moet hij misschien een beetje geholpen worden tijdens koude periodes, maar daarna is hij gewoon winterhard en in zachte winters zelfs groenblijvend. Hij kan zowel in de zon als de halfschaduw en doet ook niet al te moeilijk over het soort grond waar hij in staat. Wij hebben de eerste tijd de klimop een beetje weggehouden rondom de jonge schijnaugurk, maar dat is allang niet meer nodig.

Kortom, een makkelijke plant, met een geweldige bloei bovendien. Wekenlang is onze pergola bezaaid met trosjes paars-bruine bloemen, die ook nog eens lekker ruiken. Misschien komt er ooit nog eens een moment dat we de schijnaugurk (ook wel bekend als klimbes, chocoladerank, chocoladeklimmer en chocoladewingerd) een stukje terug moeten snoeien omdat hij wat al te overheersend wordt. Maar voorlopig mag hij nog even zijn gang gaan en geniet ik van mijn paars-groene dakje!

#InHetZonnetje: het sneeuwklokje

In de rubriek #InHetZonnetje: worden bloemen en planten die het – op dat moment – verdienen, even in het zonnetje gezet. Deze keer de voorjaarsbode bij uitstek: het sneeuwklokje.

Op de eerste ‘normale’ maandag van het jaar begint het te kriebelen. Wanneer zullen de eerste sneeuwklokjes gaan bloeien? Mijn eigen tuin is helaas vaak trendvolger bij de andere tuinen in Haren, dus houd ik in deze periode andermans tuinen extra goed in de gaten. Want inmiddels weet ik: zodra sneeuwklokjes bij anderen gesignaleerd zijn, duurt het bij mij nog maar eventjes voor het voorjaar kan beginnen!

Van alle stinzenbollen hebben sneeuwklokjes bij veel tuinliefhebbers een speciaal plekje in het hart. Doordat ze al zo vroeg bloeien natuurlijk, maar ook doordat ze met hun witte bloemkopjes en smalle, grijsgroene bladeren zo makkelijk combineren met andere bolletjes. Daarnaast hebben ze een teer en lieflijk uiterlijk, maar zijn het toch stoere plantjes die kou, vorst, stormen en sneeuw trotseren.

Van één sneeuwklokje kan de voorjaarsliefhebber al erg vrolijk worden. Maar dankzij hun onuitputtelijke uitbreidingsdrang kom je geregeld hele velden sneeuwklokjes tegen, tot groot geluk van ondergetekende. Misschien komt die liefde voor de dappere sneeuwklok wel van Texel, waar ik geboren en getogen ben. Daar vind je in de bossen nog grote groepen sneeuwklokjes, overblijfsel van de sneeuwklokjesbossen waar ze vroeger op grote schaal werden geteeld.