De herfstanemoon (Anemone) begint te bloeien als de rest van de tuin al een beetje over zijn hoogtepunt heen raakt. Het is dan ook een zeer geliefde en vaak toegepaste plant in de border, waarmee je het bloeiseizoen tot ver in het najaar rekt.
Het blad van de anemoon blijft vrij laag terwijl de roze of witte bloemen hoog op de stelen erboven uit steken. Geen onopvallend muurbloempje dus, maar een bloeier die heerlijk pronkt met haar komvormige bloemen en haar lengte van 60 tot 100 centimeter.
Herfstanemonen zijn vrij makkelijke planten die ook prima in de schaduw of halfschaduw groeien. Wel willen ze graag humusrijke grond die niet te droog is. Met wat organische mest in het voorjaar, zorg je voor extra mooie bloemen.
Sommige mensen vinden de herfstanemoon lastig, omdat deze zich makkelijk kan vermeerderen dankzij de dikke wortelstokken die zich onder de grond uitbreiden. Tijdens het weghalen kan deze breken en een klein stukje wortelstok wordt makkelijk weer een nieuwe plant. Voor de meeste plantenliefhebbers is dat geen probleem: voor een groots effect, heb je slechts een paar jaar geduld nodig. Bovendien kunnen de uitlopers verplant worden naar andere plaatsen of weggegeven aan andere tuinliefhebbers.
In een strenge winter kan het trouwens zomaar gebeuren dat de herfstanemoon verdwijnt. De plant is tamelijk vorstgevoelig en heeft een bedje van mulch, compost of bladeren nodig om de winter door te komen. Geadviseerd wordt om de uitgebloeide stengels af te knippen zodat de plant zich helemaal kan terug trekken onder de grond voor een welverdiende winterrust.
Herfstanemonen kunnen nog tot oktober aangeplant worden, zodat de wortels genoeg tijd hebben om te aarden in de nog warme grond.
De tuinen van Haren 