In de rubriek #AchterDeSchutting bespreek ik allerlei soorten tuinen uit de gemeente Haren. Ik trap af met onze eigen tuin die we in het voorjaar van 2011 volledig nieuw aangelegd hebben.
Onze tuin (van Frans en Linda) hoort bij een jaren 70 hoekwoning in de wijk Maarwold. Het is een groene tuin, ongeveer 300 m2 groot, met veel vaste beplanting en weinig bestrating. De bestrating die er ligt is volledig met oude klinkertjes gelegd. Rondom de tuin staan hagen en hekjes. Het grootste gedeelte van de tuin bestaat uit gras. Een grote beukenhaag vormt een afscheiding met de tuin van de buren. Vóór de haag ligt een smalle, verhoogde border. Dit is de ‘witte border’ met vooral witbloeiende planten, maar er staan ook wat blauwe en lichtroze bloeiers tussen. Door de haag krijgt deze border in de zomer weinig zonlicht, daarom staan er ook een aantal schaduwliefhebbers zoals varens tussen de beplanting.
Pergola 
Korenbloem 
De tuin op de schop 
Kostganger in de klaproos
Klaprozen en korenbloemen
Naast het tuinhekje van de achteringang ligt de ‘natuurlijke -of boerenborder’. Twee paarsroze hortensia’s zijn hier het middelpunt, daaromheen groeien voornamelijk kruiden en eenjarige veldbloemen zoals verschillende soorten klaprozen en korenbloemen. Naast deze border staat een door Frans gemaakte pergola, die inmiddels al flink begroeid is met een druif en een doornloze braam.
Aan de voorkant van het huis, tegen het tuinhuisje aan ligt een traditionele roze border, met voornamelijk witte, roze en paarse planten zoals lampepoetser, vetkruid, ijzerhard, duifkruid en ridderspoor. Ook staan hier een witte en donkerpaarse vlinderstruik. Langs beide zijkanten van het tuinhuisje groeit een weelderige bosrank: de clematis armandii, die een lengte van wel 10 meter kan krijgen.
De ‘natuurlijke’ of ‘boeren’ border 
De doornloze braam geeft veel vruchten
Natuurlijke afscheiding
De gehele zijkant van de tuin is begroeid met planten, struiken en bomen en biedt zo een natuurlijke afscheiding met het naastgelegen plantsoen. Doordat hier geen schutting of een dichte haag geplaatst is, oogt de tuin heel ruimtelijk en is het klimaat in de tuin aangenaam. Een onopvallend gazen hekje zorgt er voor dat de medegebruikers van de tuin – Flatcoated retriever Lana en zoon Tom van 1,5 – niet weg kunnen.
We vinden het beide fijn om in de tuin te werken, maar wel op geheel eigen wijze. Frans is altijd bezig met het onderhouden van de grasmat terwijl de borders juist weer mijn ‘kindjes’ zijn. Waar Frans graag maait, blaast, kapt en snoeit, ben ik wat voorzichtiger en gaat ikhet liefst met een keukenschaar de tuin door. Ook het vallend blad in het najaar is een heikel punt. Frans ruimt de tuin het liefst op in de herfst, terwijl ik juist alle zaadjes en blaadjes wil laten liggen in de border ter bescherming van de vele bloembollen en als voedselvoorziening voor de diertjes. Gelukkig is de tuin een mooi compromis tussen beide wensen en daardoor in evenwicht.
Ontwerp en aanleg
Een groot deel van de beplanting was al aanwezig toen de tuin in 2011 op de schop ging. Sommige struiken en planten werden verplaatst, andere vormden de basis voor het huidige ontwerp. We bedachten het ontwerp zelf en voerden ook alle werkzaamheden zelf uit. In het begin was de tuin nog heel kaal, maar gaandeweg kwamen er steeds meer planten bij en werden de nieuwe en bestaande planten steeds groter. Hierdoor is nog geen enkel seizoen hetzelfde geweest in deze tuin.
De voorjaarbolletjes zijn mijn absolute favorieten. Als in januari de eerste sneeuwklokjes, winterakonietjes en krokussen de kop opsteken gaat voor mij het tuinseizoen al beginnen. Regelmatig wordt er dan even een inspectierondje gemaakt om te zien waar en wat er boven de grond komt. Dit gaat door tot laat in het voorjaar met de vele tulpen, narcissen, blauwe druifjes en diverse sieruien.
Het terras bij de achterdeur 
De waaltjes: elders opgegraven, uitgezocht en opnieuw gelegd 
Frans maakte de tuintafel en bank zelf
Afrikaanse lelie
Toch zijn er ook dingen die niet zo goed willen lukken. Zo heb ik de eerste zomer een Afrikaanse Lelie gekregen van mijn schoonmoeder. Deze stond prachtig te bloeien in een grote pot op het terras. Helaas heeft de lelie de winter in het tuinhuisje niet overleefd. Het jaar daarop volgde een nieuwe poging, met wortelstokken gekregen van de buurvrouw. Maar helaas gebeurde er niks. De felbegeerde lelie kreeg alleen een klein blad en daarna gebeurde er niets meer. Hij ging niet dood, groeide niet, niets. Nu, na vier zomers in deze tuin heb ik het nog steeds niet voor elkaar. Máár… volgend jaar probeer ik het nog één keer!
Blauwe druifjes 
Doorkijkje naar het plantsoen 
Tulpen in de border voor het huis 
Papaver ‘Danish Flag’ 
De lastige Afrikaanse lelie
De tuinen van Haren 