In de rubriek #AchterDeSchutting wederom een tuin uit de wijk Maarwold. Deze keer de tuin van de buurvrouw (van een eindje verderop…)
Twee lange jaren heeft het geduurd. Maar nu is de buurvrouw eindelijk weer aan het tuinieren. Door een ernstige blessure en operatie aan haar schouder, was ze lange tijd onthand. Letterlijk. Maar nu kan ze weer voorzichtig werken in de tuin en is ze niet meer volledig afhankelijk van anderen. Niet dat de tuin eronder te lijden had hoor. Ook zonder bemoeienis staat hij er weelderig bij. Maar het is toch wel weer fijn om buiten bezig te zijn.
Want sinds ze zo’n 22 jaar geleden voor het eerst “op de grond” kwam wonen, is ze met veel plezier aan het tuinieren. Vroeger vrij fanatiek, maar tegenwoordig zet ze er niet alles meer voor opzij. Buurvrouw: “Vroeger bleef ik echt weekenden thuis voor de tuin en wilde ik zelfs liever niet op vakantie. Maar tegenwoordig weet ik dat de tuin zich ook prima redt zonder mij.”
De achtertuin van de buurvrouw 
Brede border met knalrode azalea 
De judaspenning bloeit nu weelderig
De basis voor de achtertuin was al gelegd door de vorige bewoners. Aan het model is in al die jaren niet veel veranderd. Maar de buurvrouw heeft wel gesleuteld aan de inhoud. Zo stonden er veel meer bomen en was er een grasveldje. Tegenwoordig staan er vooral bloemen en struiken zoals vingerhoedskruid, stokrozen, hortensia’s, azalea’s, kruipend zenegroen, schildersverdriet, judaspenning, akelei, camelia, tulpen, voorjaarsbolletjes en voorjaarsmargriet.
Bloemeneilandjes
Al die veranderingen zijn niet van de ene op de andere dag gegaan. Sterker nog: in het begin wist ze helemaal niets van tuinieren. “Ik dacht dat de azalea’s bosjes dood hout waren. Ik had ze al helemaal kort gesnoeid toen iemand mij vertelde dat die dooie takken wel weer zouden uitlopen en bloeien. Ze staan er nog steeds en zijn prachtig.”
Het leuke aan de tuin van de buurvrouw, zijn de diverse bordertjes, die tussen de tegels opduiken. Deze kleine bloemeneilandjes zijn eigenlijk organisch ontstaan. Soms komt er een tegeltje bij. Ook om de tuin onderhoudsvriendelijk te houden. Om dezelfde reden is het terras ook vergroot. Want: “Tuinieren is heel leuk, maar het moet wel te doen blijven.”
Slaapmutsje 
Korenbloem 
De hortensia is de blikvanger in de zomer 
Bloemeneilandje met tulpen
Bordertjes tussen de tegels zijn één ding, maar verdwaalde plantjes tussen de tegels mogen niet blijven staan. Als een border opgeruimd wordt, worden dat soort ongeregeldheden ook verwijderd. De steentjes die langs de randen liggen worden weer even opgelicht en netjes gelegd: kortom, de hele border wordt dan aangepakt. Maar daarna kan de buurvrouw diezelfde border weer een tijd met rust laten. “Ik ben er niet voor de tuin. De tuin is er voor mij.”
Kleine maggiplant
De tuin in kunnen lopen en dan allerlei eetbaars kunnen plukken vind de buurvrouw erg leuk. Zo staat er een grote aalbessenstruik, die de vogels behoorlijk goed met rust laten. Ze doen zich namelijk eerst tegoed aan de krent van de buren en tegen de tijd dat ze toe zijn aan de aalbes, heeft de buurvrouw daar zelf al meer dan genoeg van geplukt. Helaas wil het met kruiden plukken niet zo goed lukken. Bieslook en oregano willen nog wel. Maar de maggiplant waar ze haar hoop op gevestigd had, wil maar niet groter worden.
De libelle beweegt mee op de wind 
Glazen vogeltjes 
De windwijzer steekt boven de schutting uit
Blikvangers van de tuin zijn de hortensia’s en de eerder genoemde knalrode azalea’s. Maar de lievelingetjes van de buurvrouw zijn de stokrozen. “Die worden een beetje vertroeteld.” Momenteel hebben ze veel last van de pissebedden en mieren, dus houdt ze ze extra in de gaten. De stokrozen zijn er in allerlei kleuren, maar de meeste zijn roze. Soms, als ze bij anderen mooie kleuren ziet, ‘pikt’ ze wel eens wat zaadjes. “Die paar zaadjes missen ze echt niet.”
Maar de buurvrouw pikt niet alleen bij anderen. Ze geeft ook heel veel weg. Eigenlijk vind ze dat nog wel het mooiste: een beetje handelen met stekjes en zaadjes. Want weggooien kan ze sowieso niet. Planten die zich wat al te lustig voortplanten of een overschot aan zaadjes: ze geeft ze met alle liefde aan anderen. Wat ze niet kan slijten bij buren, vrienden en kennissen krijgt een mooi plaatsje in het nabijgelegen plantsoen.
Met liefde tuinieren
Die liefde voor de plantjes uit zich ook in de manier van onkruid verwijderen. De buurvrouw gaat liever op handen en knieën door de tuin, dan dat ze de schoffel pakt. “Schoffelen kan ik niet. Heb ik ook nooit gekund. Dan schoffel ik alles dood. In mijn tuin is dat ook bijna niet te doen. Doordat ik nooit iets plan, hebben planten geen vaste plek waar je om heen kunt schoffelen.”
De rode lobelia heeft een plekje gekregen 
Mooie tulpencombinatie 
De rode camelia
Soms is dat gebrek aan een plan wel eens lastig. Zo kocht ze laatst bij een tuincentrum twee rode lobelia’s, omdat ze zo weinig rood in de tuin had. Maar daarbij had ze niet gedacht aan de vuurrode azalea’s die zowel in de voor- als achtertuin staan en ook niet aan de pas aangeschafte camelia die ze overigens wel al heel lang op haar verlanglijst had staan. De buurvrouw verteld lachend: “Die lobelia’s konden natuurlijk niet te dicht bij de azalea’s en de camelia staan, dus het was nog lastig daar een goed plekje voor te vinden!”
Zo bewijst de buurvrouw maar weer dat je ook zonder een vooropgezet plan een weelderige bloementuin kan hebben. Zolang je maar met liefde tuiniert.
De tuinen van Haren 