Het is september en veel van de late zomerbloeiers beginnen wat van hun glans te verliezen. Maar gelukkig zorgen de mooie en opvallende aren van de duizendknoop (Persicaria) nog voor voldoende kleur en volume in de border! Deze makkelijke bodembedekker bloeit lang door, in een warm najaar zie ik soms tot en met oktober de opvallende aren staan.
Duizendknoop – niet te verwarren met de invasieve woekeraar Japanse duizendknoop – komt in verschillende kleuren en maten. In Haren vallen in augustus en september vooral de donkerroze varianten zoals Persicaria amplexicaulis ‘Taurus’ en Persicaria amplexicaulus ‘Blackfield’ op. De inheemse variant, die ook wel adderwortel wordt genoemd, heeft lichtroze aren en bloeit bij mij al eerder in het jaar. Er zijn ook witte varianten en zelfs eentje met roze aren met een oranje tint (‘Persicaria amplexicaulus ‘Orangefield’).
Borderplant én bodembedekker
Daarnaast heb je nog lage varianten, die vooral als bodembedekker of langs de randen van de border worden toegepast omdat de bloei niet opvalt tussen de hogere borderplanten. Dit zijn de Persicaria affinis varianten, die bovendien wintergroen blijven. De bloemen zijn lichtroze.
Duizendknoop is een makkelijke, sterke plant, die zich – als hij op de goede plek staat –makkelijk uitbreidt. Ze houden niet van al te droge grond, maar na een flinke plons water of regenbui trekken ze makkelijk weer bij. Een dorstige duizendknoop herken je aan het slap hangende blad. Op een zonnige plek zal de plant je trakteren op veel bloemen, maar ook in de halfschaduw kan de duizendknoop zich prima redden.
Duizendknoop combineert mooi met siergrassen en hier in de buurt zie ik hem ook regelmatig met de eveneens langbloeiende prachtkaars (Gaura). Een leuke en luchtige combi die de naderende herfst in ieder geval gevoelsmatig nog even op afstand houdt!
De tuinen van Haren 